สนามข่าว 7 สี - ตามต่อ เบื้องหลังอาชีพของคนทำโอ่งใหญ่ ที่ต้องอาศัยทักษะฝีมือ และความอดทน ปัจจุบันหาคนทำยาก กว่าจะได้ ทุลักทุเล ติดตามพร้อมกัน "เจษฎาโอ้โฮ"
ลุยต่อ วิถีคนทำโอ่งใหญ่ แห่งบ้านแสนสำราญ อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย งานฝีมือที่สืบทอดกันมากว่า 30 ปี
เมื่อวานได้ลองงานยากสุด ขนาดมีคนช่วย ยังสอบไม่ผ่าน
ถึงจะไม่ผ่านขั้นตอนการขึ้นแบบ เพราะถือว่าเป็นงานยากและสำคัญสุด ๆ ขึ้นแบบไม่ดี โอ่งผิดรูป เสียหายหนักกว่าเดิม
แต่ก็ได้เรียนรู้ขั้นตอนต่าง ๆ กว่าจะได้โอ่งแต่ละใบ ไม่ง่ายเลย เริ่มจากงานฉาบดินเหนียว เพื่อไม่ให้ตัวแบบติดกับเนื้อปูนที่จะทาทับอีกที
งานนี้มือใหม่อย่างผม พอช่วยได้
ส่วนที่เห็นเป็นงานฉาบปูน เริ่มจากก่อปูนปากโอ่ง
ตามด้วยงานฉาบรอบตัวโอ่ง โอ้โฮ...มือใหม่ ยังไม่เนียน น่าจะต้องฝึกอีกเยอะ
งานนี้ต้องให้มืออาชีพช่วยเก็บงานให้อีกที ไม่งั้นปูนไม่เสมอ โอ่งแตกตอนใส่น้ำ
อีกขั้นตอนสำคัญ คือการแกะแบบภายในโอ่ง ที่เราขึ้นโครงไว้แต่ละชั้น ๆ ออกมา ไม่ง่าย...ข้างในทั้งมืดทั้งแคบ
กว่าจะได้โอ่งใหญ่สักใบ จำไม่ได้แล้วว่าผ่านขั้นตอนไหนอีก เยอะไปหมด เรียกว่าพิถีพิถันทุกขั้นตอน เก็บรายละเอียดจนถึงขั้นตอนสุดท้าย ก่อนนำส่งให้ลูกค้า
โอ่งน้ำขนาดใหญ่ ความจุเกือบ 2,000 ลิตร น้ำหนัก 400-500 กิโลกรัม การขนย้ายต้องอาศัยความชำนาญไม่แพ้กัน
ปัจจุบันคนทำอาชีพนี้ลดลงเรื่อย ๆ เพราะขายได้น้อยลง และถูกมองว่าเป็นงานยาก งานหนัก น่าเสียดายหากจะปล่อยให้ภูมิปัญญาดี ๆ เลือนหายไปในอนาคต
