เรื่องราวของนาย “บังเอิญ” ชายหนุ่มจิตใจดีแต่ตกงานเพราะพิษเศรษฐกิจ บังเอิญเรียนจบบริหารและเป็นพนักงานในธนาคารได้แค่ครึ่งปีก็ถูกเลเอ้าท์ออกเพราะธนาคารสาขาต่าง ๆ ได้ถูกปิดไปเพราะตอนนี้คนไม่ต้องไปธนาคารกันแล้ว สามารถทำธุรกรรมทางการเงินได้ด้วยมือถือ บังเอิญไม่อยากกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัดเพราะอยากพิสูจน์ตัวเองว่าสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ โดยก่อนมาก็ถูกห้ามจากแม่ของตัวเองเพราะมีธุรกิจร้านอะไหล่ยนต์อยู่แล้วและอยากให้บังเอิญสานต่อ แต่บังเอิญอยากโตได้ด้วยตัวเองจึงขอมาเรียนที่กรุงเทพฯ เมื่อจบก็หางานทำที่นี่เพื่อพิสูจน์ให้แม่รู้ว่าตัวเองสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง หลังจากโดนเลเอาท์ออกจากธนาคารแล้ว บังเอิญก็หางานตามสถานที่ต่าง ๆ ทั้งธนาคารอื่น ทำบัญชีออฟฟิศต่าง ๆ หรือบัญชีตามร้านอาหาร แต่ก็ไม่มีที่ไหนรับ จนบังเอิญท้อและจำใจยอมจะกลับบ้านต่างจังหวัด วันสุดท้ายที่กรุงเทพฯ บังเอิญได้มานั่งกินข้าวที่ “ตลาดเฮียหมู” กับเงินก้อนสุดท้ายคือค่าข้าวกับค่ารถกลับบ้าน บังเอิญได้เจอกับ “ชมพู่” ที่กำลังเข็นรถขนผลไม้และทำให้รถผลไม้ล้ม บังเอิญพยายามจะช่วยเก็บแต่ก็ทำให้เสียหายมากขึ้นจนโดนชมพู่ไล่แต่บังเอิญก็ไม่ยอมไป ฉุดรั้งกันทั้งสองล้มลงและจูบกัน ชมพู่ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ บังเอิญเลยต้องรีบหนีไป บังเอิญรู้สึกชอบชมพู่ตั้งแต่เห็นครั้งแรกแต่การเจอกันแบบนี้ทำให้ชมพู่ไม่ชอบบังเอิญ บังเอิญเดินมาแถวแผงผลไม้ “เจ๊ส้ม” กำลังทะเลาะกับลูกค้าเรื่องเงินและผลไม้ที่ซื้อ ลูกค้าบอกเจ๊ส้มให้ผลไม้ไม่ครบ เจ๊ส้มยืนยันว่าครบแล้ว จนบังเอิญเห็นความผิดปกติของลูกค้า และบอกว่าลูกค้าซ่อนผลไม้ไว้ในเสื้อ ลูกค้ารู้ว่าผิดจึงรีบขอโทษและหนีไป เจ๊ส้มขอบใจบังเอิญที่มาช่วย และให้บังเอิญหยิบผลไม้ไปกินเป็นการขอบใจ บังเอิญหยิบชมพู่ไป 2 ลูกเพื่อเป็นสินน้ำใจ ชมพู่เข็นรถผลไม้กลับมาที่แผงก็บ่นเรื่องที่โดนชนจนล้มทำให้มาช้า ส่วนเจ๊ส้มก็พูดเรื่องที่มีคนมาช่วยไม่ให้โดนลูกค้าหลอก ซึ่งทั้งสองก็ไม่รู้เลยว่าคนที่คุยกันอยู่คือคนคนเดียวกัน บังเอิญกำลังจะซื้อข้าวกิน ก็เห็นหญิงชรานั่งสานทางมะพร้าวเป็นตั๊กแตนอยู่ บังเอิญสงสารจึงยอมเอาเงินที่จะซื้อข้าวกินให้หญิงชรา หญิงชราดีใจให้ตั๊กแตนสานทางมะพร้าวเป็นของตอบแทนให้บังเอิญและบอกบังเอิญว่าเป็นตั๊กแตนนำโชค บังเอิญรับตั๊กแตนนั้นมาเก็บไว้กับตัว บังเอิญนั่งกินชมพู่ที่ได้จากเจ๊มังคุดแทนข้าวก็ได้เจอกับ “เฮียหมู” เจ้าของตลาดที่กำลังหนีจากคนร้ายที่มาทำร้าย บังเอิญไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้แต่ก็ไม่พ้นต้องช่วยเหลือเฮียหมู แต่การช่วยเฮียหมูของบังเอิญกลับทำให้เฮียหมูเจ็บหนักไปกว่าเก่า จนเฮียหมูนึกว่าบังเอิญเป็นพวกที่มาทำร้ายตนเองด้วย จนบังเอิญทำให้เฮียหมูล้มลงหัวฝาดพื้นกำลังจะสลบ    “ลุงจ๋าย” มือขวาของเฮียหมูก็พาลูกน้องมาช่วย จนผู้ร้ายต้องหนีไป ลุงจ๋ายเห็นเฮียหมูกำลังจะสลบนึกว่าจะตายก็เลยบอกว่ายังตายไม่ได้ถ้าตายไปใครจะดูแลตลาดนี้ เฮียหมูชี้ไปที่บังเอิญ เพื่อที่จะบอกว่าเป็นคนทำให้ตนเป็นแบบนี้แต่ก็พูดไม่ออกสลบไปเสียก่อน   ลุงจ๋ายเข้าใจว่าถ้าเฮียหมูเป็นอะไรไป บังเอิญก็คือผู้ดูแลคนต่อไป ลุงจ๋ายรีบพาเฮียหมูไปโรงพยาบาลแต่เฮียหมูก็ไม่ฟื้นกลับเป็นเจ้าชายนิทรา ลุงจ๋ายไม่รู้จะทำยังไง ต้องทำตามคำสั่งของเฮียหมูครั้งสุดท้ายคือให้ บังเอิญเป็นคนดูแลตลาด บังเอิญพยายามจะปฏิเสธแต่ก็โดนบังคับและความรู้สึกผิดที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เฮียหมูต้องเป็นแบบนี้จึงจำใจยอมรับ และลุงจ๋ายก็บอกว่าจะจ่ายเงินเดือนให้ บังเอิญเลยคิดว่าจะลองทำดูเพื่อหางานอื่นได้ด้วยดีกว่าจะกลับบ้านต่างจังหวัดเพราะตกงาน
  
วันแรกของการทำงานที่ตลาดของบังเอิญคือการเก็บเงินค่าแผง ลุงจ๋ายเป็นคนพาและแนะนำให้ทุกคนในตลาดรู้จักบังเอิญว่าจะมาทำหน้าที่แทนเฮียหมูชั่วคราว คนในตลาดต่างก็พากันเดาไปต่าง ๆ นานาว่าบังเอิญเป็นลูกหรือหลาน หรือเฮียหมูเลี้ยงต้อยไว้ จนลุงจ๋ายต้องบอกว่าเป็นหลานห่าง ๆ มาช่วยทำงานและบังคับให้บังเอิญไม่บอกใครเรื่องที่เฮียหมูนอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ บังเอิญเรียนรู้การเก็บค่าแผงและก็ทำความรู้จักกับทุกคนในตลาด และก็ได้รู้ว่าทุกคนไม่ได้ชอบเฮียหมูเลยสักคนเพราะเฮียหมูเป็นคนเขี้ยว ขี้เหนียว และพูดตรงเกินไป บังเอิญได้รู้จัก “น้าประตู” เจ้าของร้านขายน้ำหวาน ที่ขี้หลงขี้ลืมมาก ๆ ไม่นึกว่าจะมาเปิดร้านขายน้ำหวานได้ และ “กลอน” หลานสาวของน้าประตูที่แค่เห็นบังเอิญครั้งแรกก็ตกหลุมรักทันทีจนบังเอิญต้องหาทางหลบออกมา บังเอิญมาเจอกับชมพู่อีกครั้ง ชมพู่จะเอาคืนเพราะคิดว่าบังเอิญเป็นพวกโรคจิตตามมา บอกให้ “มังคุด” พี่ชายช่วยจัดการ มังคุดเห็นบังเอิญแล้วก็จินตนาการไปต่าง ๆ นานา ตามประสาคนเขียนนิยายว่าบังเอิญอาจเป็นเจ้าชายมาตามหารักแท้ หรือเป็นตำรวจปลอมตัวมาเพื่อจับคนร้ายในตลาดจนชมพู่ทนไม่ไหวต้องเข้าไปจัดการเอง แต่ลุงจ๋ายก็มาห้ามไว้ทันและบอกว่าบังเอิญมาทำหน้าที่แทนเฮียหมูถ้าชมพู่ทำอะไรก็เหมือนทำเฮียหมูแล้วแผงผลไม้ของเจ๊ส้มแม่ชมพู่อาจจะมีปัญหาได้ด้วย ทำให้ชมพู่ต้องยอมบังเอิญ บังเอิญไปที่แผงผลไม้เจอกับเจ๊ส้มก็จำได้ว่าเป็นคนที่มาช่วยเมื่อวาน แต่มังคุดกับชมพู่ก็พูดใส่ความว่าเมื่อวานบังเอิญต้องมาสืบเรื่องรายได้จากเจ๊ส้มเพื่อเพิ่มค่าเช่าแน่ เจ๊ส้มไม่อยากเชื่อเพราะเห็นบังเอิญน่าจะเป็นคนดี แต่ด้วยความที่เป็นคนมาจากเฮียหมูทำให้   เจ๊ส้มลังเลเชื่อลูก ๆ ของตัวเอง ถัดจากแผงผลไม้ก็เป็นแผงผักของ “เจ๊คะน้า” แม่ค้าขายผักที่ไม่มีใครอยากยุ่งด้วย ทั้งปากจัดด่าเก่งและขี้โวยวาย เมื่อรู้ว่าบังเอิญมาทำหน้าที่แทนเฮียหมูก็พยายามตีสนิทและหลอกล่อเผื่อจะได้เลื่อนการจ่ายค่าเช่าบ้าง แต่ก็ไม่เป็นผล “พริก” ลูกสาวเจ๊คะน้าเห็นบังเอิญก็ชอบเลยบอกว่าจะทำความรู้จักและเป็นแฟนให้ได้จะได้ช่วยเรื่องค่าเช่าแผง เจ๊คะน้าก็เห็นด้วย แต่ “กะเพรา” ลูกชายของเจ๊คะน้าพี่ชายของพริกกลับไม่ชอบบังเอิญเอาเสียเลยยิ่งภายหลังมารู้ว่าบังเอิญชอบชมพู่ยิ่งเกลียดเข้าไปใหญ่หาทางทำให้การทำหน้าที่แทนเฮียหมูของบังเอิญมีปัญหาเพื่อที่จะโดนไล่กลับไป แต่บังเอิญก็หาทางแก้ไขได้ทุกครั้งไป

บังเอิญใช้วิธีต่าง ๆ ทำความคุ้นเคยกับทุกคนที่ตลาด รับรู้ปัญหาและคุยกับคนให้เข้าใจเพื่อที่จะบริหารงานที่ตลาดให้ทุกคนมีความสุขและสามารถค้าขายได้ดี มีรายได้จนสามารถมาจ่ายค่าเช่าแผงได้โดยไม่เดือดร้อน ในช่วงเวลานั้นบังเอิญก็สานความสัมพันธ์กับชมพู่ไปเรื่อย ๆ เพราะหลงรักชมพู่ตั้งแต่แรกเจอ แต่ก็มีกะเพราะคอยขัดขวางอยู่ตลอดเวลา เพราะกะเพรามีความตั้งใจแน่วแน่ว่าจะแต่งงานกับชมพู่ แต่ชมพู่เองก็ไม่ได้คิดเหมือนกับที่กะเพราคิดสักนิดเดียว ชมพู่อยากทำงานและได้การยอมรับจากคนทั่วไป เรียนจบช่างยนตร์มาไปทำงานช่างก็โดนดูถูกว่าเป็นผู้หญิงทำได้ไม่เท่าผู้ชาย โดนกดเงิน จนต้องออกมาขายผลไม้กับแม่ กะเพรามีผู้ช่วยคือ ”มดดำ” กับ “มดแดง” ทั้งสองคอยเป็นหูเป็นตาและคอยรับคำสั่งต่าง ๆ จากกะเพรา แต่ไม่ว่ากะเพราสั่งให้ทำอะไรก็มักไม่ได้เรื่องได้ราวทุกครั้งเหมือนกัน

บังเอิญตั้งใจทำหน้าที่ที่ตลาดให้ดีที่สุดเมื่อได้โอกาสมาแล้ว ทำให้บังเอิญรู้สึกผูกพันและเป็นที่รักเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนในตลาดเพราะการบริหารด้วยความรัก การมีน้ำใจ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แบ่งปันรวมทั้งความจริงใจที่บังเอิญมีให้กับทุกคนในตลาด จนชมพู่ก็ใจอ่อนเริ่มชอบบังเอิญเหมือนกัน บังเอิญมีความสุขมากกับการได้ทำงานที่ตลาดแห่งนี้ แต่บังเอิญก็รู้ตัวดีว่าเวลาแห่งความสุขที่ตลาดนี้ของบังเอิญอาจถึงจุดสิ้นสุดได้สักวันเมื่อเฮียหมูฟื้นขึ้นมา บังเอิญก็คงต้องจากไป กลับบ้านต่างจังหวัดไปทำงานกับแม่ของตัวเอง

แล้ววันที่บังเอิญไม่อยากให้เกิดก็มาถึงเมื่อเฮียหมูฟื้นขึ้นมาและบอกว่าบังเอิญเป็นคนทำให้เฮียหมูล้มลงหัวฟาดพื้นจนเป็นแบบนี้ บังเอิญถูกไล่ออกจากตลาด แต่ก็มีเหตุให้บังเอิญได้ช่วยเฮียหมูกับทุกคนในตลาดจากศัตรูของเฮียหมูที่มาทำร้ายเฮียหมูตั้งแต่แรก แต่บังเอิญก็รู้สึกผิดที่โกหกทุกคนโดยเฉพาะชมพู่ ทำให้บังเอิญไม่อยากเจอหน้าใครหนีกลับบ้าน เฮียหมูเห็นความเปลี่ยนแปลงของตลาดตัวเอง ทั้งสะอาดขึ้น เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้น ทั้งพ่อค้าแม่ค้าและลูกค้าที่มาใช้ตลาดก็ดูยิ้มแย้มมีความสุขไม่เหมือนกับตอนที่ตัวเองบริหารอยู่ ชมพู่บอกว่าที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะบังเอิญคนเดียว ทุกคนในตลาดก็เห็นด้วยสนับสนุนกับสิ่งที่ชมพู่พูด ลุงจ๋ายก็เห็นด้วยบอกว่าที่บังเอิญทำกับเฮียหมูน่าจะเป็นอุบัติเหตุมากกว่าคนอย่างบังเอิญไม่น่าจะทำอย่างนั้นได้ เพราะบังเอิญก็ได้ช่วยเหลือทุกคน แม้กระทั่งเฮียหมูที่ไล่บังเอิญออก บังเอิญก็ยังตามไปช่วย อยากให้เฮียหมูมองและตัดสินบังเอิญเสียใหม่ เฮียหมูจึงตัดสินใจจ้างบังเอิญเป็นผู้จัดการตลาดคอยดูแลตลาดแห่งนี้ บังเอิญดีใจที่มีงานทำต่อและยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีกเมื่อรู้ว่าคนที่ช่วยเหลือพูดกับเฮียหมูคือ ชมพู่ คนที่บังเอิญชอบ เพราะถ้าชมพู่ไม่ชอบบังเอิญก็คงไม่ทำแบบนี้ บังเอิญบอกทุกคนจะดูแลตลาดแห่งนี้ให้ดีที่สุด และที่สำคัญจะดูแลหัวใจของชมพู่ให้ดีด้วย